Lisanne Spaander heeft vorige maand de Debuut prijs voor haar boek “Vechtersbaas” gekregen. Vechtersbaas is een hoopvol boek over pieken en dalen, en de kracht van muziek.

In het boek staat ook beschreven hoe zij de behandelingen met hyperbare zuurstoftherapie heeft ervaren. De beginselen van het boek heeft ze ook in de hyperbare kamer geschreven. Ze hoop dat ze met haar boek andere mensen kan inspireren en motiveren. Daarom heeft ze ook haar ervaringen met hyperbare zuurstoftherapie beschreven.

Na een heftige periode ben ik op zoek gegaan naar mijn ‘nieuwe’ ik

Op mijn 16e werd ik geconfronteerd met kanker. De diagnose Ewing Sarcoom werd gesteld, een zeer zeldzame vorm van botkanker. Er volgde een zware periode van behandelingen met chemo, operaties en bestralingen, die gelukkig wel het gewenste effect hadden, mijn tumor was weg. Er volgde een periode van acceptatie, tijd en rust nemen voor mezelf om alles te kunnen verwerken en om weer te kunnen en mogen herstellen. Ik moest op zoek naar mijn ‘nieuwe’ ik en merkte dat er geen handleiding is hoe je dit moet doen.

Mijn lichaam was helemaal op van alle behandelingen. Ik ben op zoek gegaan naar informatie en heb veel gelezen over verschillende manieren die bij zouden kunnen dragen aan mijn herstel. Helaas heb ik ook toen al gemerkt dat heel veel informatie versnipperd is.

Ik probeerde te werken aan mijn herstel door bewust met mijn ademhalingen bezig te zijn. Het hier bewust mee bezig zijn gaf mij het gevoel dat mijn lichaam weer genoeg zuurstof zou krijgen om te kunnen herstellen.

Hyperbare zuurstoftherapie, nog nooit van gehoord

Op facebook kreeg ik de tip dat wellicht hyperbare zuurstoftherapie iets voor mij zou kunnen zijn. Ik had er werkelijk nog nooit van gehoord en ben op zoek gegaan naar informatie. Daarna heb ik contact gezocht met mijn arts en samen besloten we dat het een goed plan zou zijn om mij te verwijzen voor hyperbare zuurstoftherapie. We lazen op internet dat het een goed effect kan hebben op wondgenezing en bij late bestralingsschade. 

En baat het niet dan schaadt het niet dachten wij. Ik wilde alle kansen aanpakken, er alles aan doen om weer zo gezond mogelijk te worden. Door de bestralingen was het bot in mijn bekken aangetast, waardoor ik veel pijn ervaarde.

Na mijn intake bij de Da Vinci Kliniek startte niet lang daarna mijn traject van 60 keer op en neer naar Arnhem om iedere doordeweekse dag 2 uur in de zuurstoftank te zitten. In het begin voelde ik me opgesloten in de tank omdat je er niet zomaar uit kan. Maar ik gaf me aan dat gevoel over omdat ik dit wel moest doen om mijn lichaam de kans te geven om te herstellen. 

Mijn lichaam was al heel erg moe en ik merkte dat ik deze behandelingen ook zwaar vond door het reizen van huis naar de tank. 

Maar het heeft baat gehad! Op scans is te zien dat mijn bot sterker is geworden. En hierdoor heb ik minder klachten.

Tijdens mijn herstelperiode heb ik gemerkt dat het belangrijk is om je ‘mindset’ te veranderen van ziekte naar het ‘beter en sterker willen worden’.  Verwerking is zo belangrijk, zowel lichamelijk als mentaal. 

Mentaal deed ik dat door te schrijven, in de zuurstoftank met een schriftje en een potlood. Ik schreef blaadjes vol en dat is later verwerkt tot mijn boek: Vechtersbaas. 

Vind je ‘nieuwe ik’

Wat ik andere lotgenoten graag wil meegeven is: Gun jezelf de tijd in de tank om te werken aan je herstel en vind jouw weg naar een gezonder leven. Niet met je oude ik, maar je nieuwe ik. Zo hoop ik dat hyperbare zuurstoftherapie ook meer bekend kan worden zodat het nog meer mensen zou kunnen helpen, net als bij mij.